Jak czytamy w notce wewnątrz płyty „(…) niniejszy album jest rejestracją koncertu, który odbył się 18 stycznia 1976 roku w Solurze (Solothurn) w Szwajcarii w ramach II International Swiss Jazz Days. Variospheres to międzynarodowy autorski zespół Zbigniewa Seiferta, działający w dwóch składach: jeden to muzycy, którzy grają na niniejszej płycie, w drugim liderowi towarzyszyli: basista Adelhard Roidinger i per­kusista Lala Kovacev (drums). Nazwę Variospheres wymyślili sami muzycy, w wolnym tłumaczeniu znaczy to ‘zwariowane sfery’ (…)”

Już od pierwszego (niezidentyfikowanego) utworu ta płyta uderza absolutnie krystaliczną techniką użytkową wszystkich członków kwartetu, zgraniem, finezją, swobodą i napędzanym przez Janusza Stefańskiego drivem. Seifert zdaje się dozować środki, nie „tryluje” wszystkich dwudźwięków (intro Unidentified Piece), bije z Jego gry wielki spokój (temat w Way to Oasis). Słychać, że czuł się w tym składzie komfortowo. Sola buduje pozwalając sobie na oddech, co dodatkowo nie tylko wzmacnia ich kulminacje, ale przede wszystkim ukazuje zupełnie inne oblicze Jego, jako improwizatora – w wielu momentach gra delikatnie i cicho, co nie jest pierwszym skojarzeniem z Jego stylem gry.